Erectiele disfunctie (erectiestoornis, impotentie) is het onvermogen om een erectie te krijgen en/of te behouden die voldoende is voor seksuele activiteit. Het probleem wordt beschouwd als een verstoring van deze seksuele functie gedurende een periode van 3 maanden. De meer gebruikelijke naam “impotentie” wordt in de moderne medische wereld nauwelijks meer gebruikt.
Lange tijd werd er niet hardop over dit probleem gesproken, omdat het als een persoonlijk, gênant en voor mannen zelfs pijnlijk probleem werd beschouwd. Een dergelijke opvatting heeft de levenskwaliteit van dergelijke patiënten aanzienlijk aangetast, aangezien het probleem vaak herstelbare oorzaken had. Helaas waren ze vaak teruggetrokken en vermeden ze elk intiem contact met vrouwen uit angst hun geheim te onthullen.
Waarom willen mannen niet naar de dokter? Daar zijn verschillende redenen voor:
- schaamt hij zich om over het probleem te praten;
- heeft de hoop dat het vanzelf weggaat;
- is bang om het “vonnis” te horen;
- is niet seksueel actief.
Symptomen van erectiestoornissen
Elke man heeft wel eens moeilijkheden in zijn intieme leven en dat is niet erg, maar er zijn een paar symptomen die de moeite waard zijn om professionele hulp voor te zoeken.
- De kwaliteit van de geslachtsgemeenschap is verminderd (onvoldoende erectie, zwak, plotseling onderbroken, helemaal geen erectie) zonder goede reden (alcohol, slaaptekort, stress);
- De man probeert op alle mogelijke manieren seksuele gemeenschap te vermijden, bijvoorbeeld door te klagen over vermoeidheid, slechte stemmingen, te laat thuiskomen, enzovoort;
- Neemt niet het initiatief tot geslachtsgemeenschap;
- Let niet op hints van haar partner;
- Er is pijn in de penis zonder geslachtsgemeenschap, seksuele fantasieën enzovoort.
Epidemiologie (prevalentie)
Volgens internationale statistieken heeft een op de tien mannen boven de 21 jaar last van erectiestoornissen, en als je mannen boven de 60 neemt, heeft een op de drie last van erectiestoornissen. Het is ook bekend dat ongeveer 35% van de mannen tussen 40 en 70 jaar problemen heeft met het krijgen en controleren van een erectie. Omdat veel mannen dit probleem als persoonlijk en ‘gênant’ beschouwen (wat helemaal niet waar is), zoekt slechts 22,2% van hen hulp bij een specialist.
Soorten erectiestoornissen
- Gebrek aan erectie – gebrek aan toename van het volume van de penis.
- Onvoldoende (onstabiele) erectie – bij deze aandoening zet de penis onvoldoende uit in volume (vergeleken met de normale toestand) en krijgt hij onvoldoende hardheid;
- Intermitterende erectie – treedt op tijdens de wrijvingsfase van de geslachtsgemeenschap (vanaf het moment dat de penis in de vagina wordt ingebracht tot de ejaculatie) en bestaat uit een snel verlies van de spanning van de penis;
- pijnlijke erectie (priapisme).
Het treedt meestal op buiten de geslachtsgemeenschap voor een lange periode en gaat niet weg na de zaadlozing.
Zij delen erectiestoornissen ook in naar oorzakelijke factoren: psychologisch (psychogeen), organisch en gemengd.
In 80% van de gevallen zijn erectiestoornissen van organische aard.
Het mechanisme van een normale erectie
- De instroomfase. De bloedtoevoer naar de penis neemt toe.
- Ontspanningsfase. De spieren van de cavernes ontspannen zich, waardoor het orgaan zich vult met bloed.
- De blokkeringsfase. In dit stadium is de uitgang voor de uitstroom van bloed “geblokkeerd”, de penis zit aanzienlijk vol bloed en er ontstaat een erectie.
Een erectie wordt gecontroleerd door twee mechanismen: psychogeen en reflexmatig. Een reflexmatige erectie is een reactie op aanraking, die wordt gecontroleerd door het perifere zenuwstelsel en het ruggenmerg (onderste delen van het ruggenmerg). Een psychogene erectie wordt gecontroleerd door het limbische cerebrale systeem als reactie op een emotionele prikkel (visueel, auditief, fantasie). Ook een hormonale component is belangrijk, namelijk voldoende testosteron.
Etiologie (oorzaken)
Vroeger werd gedacht dat de oorzaak van erectiestoornissen zuiver psychogeen was, hoewel dit momenteel slechts 20% van de oorzaak is. Dit type erectiestoornis heeft, in tegenstelling tot organische erectiestoornissen, een snel en vaak plotseling begin en verbetert vaak de seksuele prestaties zodra de stressfactoren zijn weggenomen.
Veel voorkomende psychogene oorzaken zijn frequente stress; overwerk, slaapgebrek, depressie en onzekerheid.
Een van de meest voorkomende organische oorzaken van erectiestoornissen zijn vaatproblemen:
- arteriële occlusie bij atherosclerose;
- Hoge bloeddruk (hypertensie, arteriële hypertensie);
- hoog cholesterolgehalte in het bloed;
- Roken, alcoholmisbruik en diabetes, die grote gevolgen hebben voor de bloedvaten;
- postoperatieve vasculaire schade;
- myocardinfarct;
- een herseninfarct.
Erectiestoornissen kunnen worden veroorzaakt door trauma aan de hersenen, trauma aan het bekken, trauma aan de lagere niveaus van het ruggenmerg.
Hormonale onevenwichtigheden
Klinische studies tonen aan dat hoge niveaus van androgenen (mannelijke geslachtshormonen) de kwaliteit van erecties verbeteren.
Schildklierziekte, bijnierziekte, bijschildklier onbalans, hypogonadisme, prolactinoom (hypofyse adenoom) en natuurlijk diabetes mellitus.
Medicinale oorzaken
Van veel geneesmiddelen is vastgesteld dat zij bijwerkingen hebben zoals erectiestoornissen, bijvoorbeeld geneesmiddelen voor de behandeling van hoge bloeddruk en diabetes mellitus. Momenteel is van ongeveer 200 geneesmiddelen vastgesteld dat zij deze bijwerking hebben.
Sociale oorzaken
Alcohol kan hier ook onder vallen. Gebleken is dat het percentage erectiestoornissen bij mensen die chronisch alcohol drinken is gestegen van 8 tot 63%.
Roken. Tabak heeft een negatief effect op de werking van het slagaderlijke bed dat de penis van bloed voorziet. Dit is afhankelijk van de dosis nicotine.
Het risico van erectiestoornissen neemt ook toe met de leeftijd, wat vaker een fysiologisch proces is of de ontwikkeling van een of andere leeftijdsgebonden ziekte (prostatitis, atherosclerose, enz.).
Zwaarlijvige mensen lopen ook een hoog risico op het ontwikkelen van erectiestoornissen.
Ontwikkelingsafwijkingen
Aangeboren en verworven afwijkingen van de uitwendige genitaliën van de man zijn een duidelijke oorzaak van erectiestoornissen. Een van de meest voorkomende is een kromming van de penis. Een andere afwijking is de aanwezigheid van een atypische opening van de urinebuis. Ook een vergrote of ontstoken prostaat kan leiden tot het ontstaan van erectiestoornissen.
Diagnose van erectiestoornissen
Een belangrijk aspect bij de diagnose van dit probleem is een open dialoog tussen de patiënt en de arts om de werkelijke oorzaak van de afwijking vast te stellen, of het nu een psychogene factor is of een ernstige ziekte zoals diabetes of een maligniteit. Dit vereist een afspraak met een uroloog.
De bloedstroom in de penis wordt onderzocht met een echografie en provocerende tests (prostaglandine-injectie) om vaatafwijkingen (atherosclerose, littekenvorming enz.) op te sporen.
De innervatie van het orgaan wordt ook bestudeerd met speciale neurologische tests (bulbocavernosale reflex). De innervatiestoornis wordt ook bestudeerd met biothesiometrie, dat is de gevoeligheid van de penis voor trillingen.
Er bestaan technieken om met een speciale sensor te controleren op nachtelijke erecties (ongeveer vijf of zes per nacht zijn normaal).
Behandelingen voor erectiestoornissen
Er zijn verschillende manieren om erectiestoornissen te behandelen, deze zijn:
- geneesmiddelentherapie;
- uw levensstijl normaliseren (slechte gewoonten vermijden, sporten, afvallen);
- fysiotherapeutische behandelingen;
- psychotherapie;
- chirurgische behandelingen (phalloprosthetics);
- massages;
- Injectietechnieken;
- Ook worden verschillende mechanische stimulatoren gebruikt, zoals vacuümapparaten.